Kan een groep jongeren de wereld veranderen? Wel als ze met veel zijn en daar voluit voor blijven strijden. De klimaatrevolutie is nog maar pas van start gegaan en heeft nu al een onuitwisbare invloed nagelaten. Klimaat is helemaal bovenaan de politieke agenda gezet, niet door de politici zelf maar van onderuit door stakende jongeren. Het maatschappelijk debat over welk soort ecologische transitie we willen woedt volop. Volgens een peiling is klimaatactie nu de nummer één prioriteit voor 70% van de Vlamingen. Iedereen spreekt erover en verwacht na vele jaren wanbeleid nu eindelijk daadkrachtige inspanningen van de regering. Dat hebben de jongeren helemaal zelf verwezenlijkt.

Sign for my Future wil de grootste klimaatcampagne ooit zijn in België. Met een petitie vragen bedrijfsleiders, media en middenveldorganisaties een ambitieus klimaatbeleid. Maar de aanwezigheid van een aantal multinationals doet vragen rijzen. Hebben grote vervuilende bedrijven als BNP Paribas Fortis, Unilever of EDF Luminus werkelijk hun plaats in een campagne voor het klimaat?

De werkgeversorganisatie VBO wil minstens twee kerncentrales tien jaar langer openhouden. Ook N-VA verdedigt dat idee. Kernenergie is nochtans niet veilig, niet duurzaam en veel te duur.

We kunnen het klimaat nog redden. De PVDA heeft een plan dat sterk inzet op waterstoftechnologie om onze economie snel koolstofneutraal te maken. Daarvoor moeten we radicaal van koers veranderen en kiezen voor een ecologische planning. Kortom, werken aan een klimaatrevolutie.

Ons land moet tegen 2030 60% minder uitstoot realiseren. De Partij Van De Arbeid (PVDA) wil dat doen met onder meer bindende normen voor de grote industrie, een Klimaatinvesteringsbank en gratis openbaar vervoer. Het plan is hun sociale antwoord op het rechtse ontkenningsbeleid en het groene taksenbeleid.

Afgelopen zomer kwam de Vlaamse werkgeversorganisatie VOKA met hun onderwijsrapport naar buiten. Daarin doen ze een aantal voorstellen om het hoger onderwijs te hervormen en stellen ze voor om tijdens de volgende legislatuur - door te sleutelen aan het financieringsmodel - meer selectie, minder vakken en hogere inschrijvingsgelden in te voeren.

We kunnen de klimaatverandering nog beperken tot 1,5°C, maar dan is het alle hens aan dek. Dat is de kernboodschap van het rapport dat het Internationaal Klimaatpanel (IPCC) de wereld in stuurde. “We hebben een revolutie nodig”, zegt de wereldvermaarde Belgische klimaatwetenschapper Jean-Pascal van Ypersele.

In september vond de inhuldiging van een nieuwe leerstoel op de VUB en ULB plaats over circulaire economie. Hiervoor gaan de Brusselse universiteiten in zee met het Verbond van Belgische Ondernemingen.

Op de site staat te lezen dat de leerstoel dient om ‘bedrijfsstrategieën te ontwikkelen om de circulaire economie te bevorderen’. De onderzoekers leggen de nadruk op ecologische vooruitgang. Bij dat innovatieve en duurzame karakter ervan vallen echter heel wat kanttekeningen te maken.

De KU Leuven heeft de ambitie om klimaatneutraal te worden tegen 2030 en dat is een goede zaak, want de strijd tegen de klimaatopwarming is misschien wel de grootste uitdaging van onze tijd. Het is daarom ook positief dat duurzaamheid één van de vijf krachtlijnen is van het strategische plan van de universiteit. “Je kan het thema duurzaamheid maar de plaats geven die het vandaag verdient als je er meer onderzoek naar doet én als je er in je onderwijs de nodige aandacht aan besteedt” aldus Luc Sels, rector van de KU Leuven daar over.1

Op donderdag 22 november voerde de Gentse afdeling van Comac, de studentenbeweging van de PVDA, actie tegen de samenwerking van de UGent met de controversiële multinational Bayer-Monsanto. “De integriteit van de UGent staat op het spel” aldus Midas Van Dorpe van Comac Gent. Comac lanceert een oproep voor een interuniversitaire ethische adviescommissie.