Dit zijn de soort vragen die veel jongeren zich stellen en ons soms machteloos doen voelen. Er zijn jaren dat we de situatie stilletjes aan slechter en slechter zien worden en de hoop op echte verandering veraf lijkt. Maar 2019 is niet zo een jaar. Vorige week was de Zweedse activiste Greta Thunberg in ons land. Op de klimaattop in Polen zei ze: “You are never too small to make a difference”. Greta Thunberg bewijst dat. In haar eentje heeft ze 28 weken lang gestaakt. In haar eentje heeft ze op de klimaattop in Polen politici op hun plaats gezet. In haar eentje wees ze in Davos de echte schuldige met de vinger. In haar eentje trotseerde ze haar angst om de eurocraten op hun verantwoordelijkheid te wijzen. In haar eentje heeft ze over heel de wereld honderdduizenden scholieren op straat gekregen. Als een klein meisje zoiets groot tot stand kan brengen, beeld je dan eens in welke impact we allemaal samen zouden kunnen hebben.

Comac gelooft dat door zich samen te organiseren, we de dingen kunnen veranderen. Zoals de legendarische Amerikaanse singer-songwriter, Joe Hill, zei “don’t mourn, organize’. Samen kunnen we bouwen aan een betere toekomst. Daarvoor zou het wel nodig zijn om het failliete denkkader van het kapitalisme te verlaten en zo veel mogelijk mensen mee te krijgen voor een nieuwe manier van samenleven. Wat Comac wil zijn in deze klimaatstrijd, is een roodgroene locomotief om die verandering in gang te trekken. Roodgroen, omdat ook vervuiling in de eerste plaats een verhaal van sociale ongelijkheid is. Rijke gezinnen stoten 40 keer meer uit dan arme gezinnen. En de grote multinationals alleen al zijn goed voor de helft van de uitstoot van broeikasgassen.

De roodgroene locomotief, waar Comac voor staat, is een locomotief die collectieve actie benadrukt, tegenover zij die de schuld op het individu proberen te steken.

Een locomotief die de anarchie van de markt achter zich laat en volledig kiest voor ecologische planning.

Een locomotief die sociaal rechtvaardig is, niet enkel in woorden maar ook in daden, door de grote vervuilers te laten opdraaien voor hun schade.

Een locomotief die inclusief is, die alle wagons meetrekt, ook de groepen die voorlopig hun plaats niet hebben in de beweging. Die ook partners zoekt bij andere groepen die strijden voor een betere toekomst zoals de gele hesjes, de vrouwenbeweging of de vakbonden.

En een locomotief die niet zomaar van haar spoor afwijkt, maar voluit gaat voor de doelstellingen die de wetenschap ons oplegt. Met de nodige ambitie, de nodige jeugdige radicaliteit en de nodige verbinding met sociale bewegingen in het binnen- en het buitenland, is de roodgroene locomotief niet meer te stoppen.

De internationale staking van 15 maart zal historisch zijn omdat ze de klimaatbeweging verbindt met de arbeidersbeweging. Maar ook de vrouwenstaking van 8 maart zal even historisch zijn voor ons in België. Het is onaanvaardbaar dat in 2019 vrouwen nog steeds 10% minder verdienen dan mannen en dan nog eens het grootste deel van het huishoudelijk werk doen. Het moet ook voor eens en voor altijd gedaan zijn met het verspreiden van de seksistische ideologie in de zakenwereld, in de politiek en aan de universiteiten. Nooit meer zou er een verkiezing ‘slet van het jaar’ georganiseerd mogen worden. Nooit meer zouden tijdens examens vrouwen een kort rokje moeten dragen om te kunnen slagen. Nooit meer zou een vrouw zich onveilig mogen voelen op campus. We zouden nooit meer mogen toestaan dat de helft van de bevolking behandeld wordt als second class citizens. That’s why a women’s place is in the revolution!  

We kunnen ook geen andere tweederangsburgers aanvaarden. We kunnen niet aanvaarden dat holebi’s en transgenders gediscrimineerd worden. We kunnen niet aanvaarden dat racisme nog bestaat. We kunnen niet meer aanvaarden dat tijdens festivals het liedje ‘handjes kappen, de Congo is van ons’ gezongen wordt.

Comac zal nooit stoppen te strijden tegen zij die de gelijkheid aanvallen. Omdat Comac ook nooit zal stoppen met strijden voor een rechtvaardige en gelijke samenleving. Als het op het klimaat aankomt, nemen we geen genoegen met vliegtuigtaksen en duurder vlees. Wij gaan voor ecologische planning onder directe controle van de bevolking. Als het op vrouwenrechten aankomt is het niet genoeg om een vrouw in het witte huis te hebben, maar alle vrouwen moeten loon naar werk krijgen, alle vrouwen moeten het recht hebben veilig en vrij te zijn en alle vrouwen moeten over hun eigen lichaam kunnen beslissen. Als het over sociale rechtvaardigheid gaat, zijn we niet tevreden met meer brood, wij willen de hele bakkerij. We’re not talking about more crumbs, we’re talking about a revolution!