Miljoenen mensen in meer dan honderdtwintig landen, op alle continenten, namen op 15 maart deel aan de Global Strike For Climate. In België kwamen meer dan 50.000 mensen kwamen op straat. En dat voor de tiende week op rij. In Zweden zit Greta Thunberg ondertussen aan week 30. We kunnen deze beweging nu wel historisch noemen. Alle grote veranderingen in de geschiedenis zijn er gekomen nadat het volk in beweging kwam. Met deze eerste wereldwijde klimaatstaking, zitten we op de goede weg om ook de klimaatuitdaging te overwinnen.

Al zes weken op rij staken tienduizenden jongeren elke donderdag om te betogen voor het klimaat. Het is tientallen jaren geleden dat ons land zo’n groot en aanhoudend jongerenprotest heeft meegemaakt. Daarmee is België koploper in een internationale beweging die de elites een geweten wil schoppen na decennia van schijnheilig non-beleid. Sinds Valentijnsdag breidt de klimaatrevolutie ook uit naar de studenten, die voor het eerst uit alle studentensteden naar Brussel afzakten om samen met de scholieren te betogen. Hoe kunnen de studenten nu een rol spelen om de klimaatbeweging te versterken?

Kan een groep jongeren de wereld veranderen? Wel als ze met veel zijn en daar voluit voor blijven strijden. De klimaatrevolutie is nog maar pas van start gegaan en heeft nu al een onuitwisbare invloed nagelaten. Klimaat is helemaal bovenaan de politieke agenda gezet, niet door de politici zelf maar van onderuit door stakende jongeren. Het maatschappelijk debat over welk soort ecologische transitie we willen woedt volop. Volgens een peiling is klimaatactie nu de nummer één prioriteit voor 70% van de Vlamingen. Iedereen spreekt erover en verwacht na vele jaren wanbeleid nu eindelijk daadkrachtige inspanningen van de regering. Dat hebben de jongeren helemaal zelf verwezenlijkt.

Sign for my Future wil de grootste klimaatcampagne ooit zijn in België. Met een petitie vragen bedrijfsleiders, media en middenveldorganisaties een ambitieus klimaatbeleid. Maar de aanwezigheid van een aantal multinationals doet vragen rijzen. Hebben grote vervuilende bedrijven als BNP Paribas Fortis, Unilever of EDF Luminus werkelijk hun plaats in een campagne voor het klimaat?

De werkgeversorganisatie VBO wil minstens twee kerncentrales tien jaar langer openhouden. Ook N-VA verdedigt dat idee. Kernenergie is nochtans niet veilig, niet duurzaam en veel te duur.

We kunnen het klimaat nog redden. De PVDA heeft een plan dat sterk inzet op waterstoftechnologie om onze economie snel koolstofneutraal te maken. Daarvoor moeten we radicaal van koers veranderen en kiezen voor een ecologische planning. Kortom, werken aan een klimaatrevolutie.

Ons land moet tegen 2030 60% minder uitstoot realiseren. De Partij Van De Arbeid (PVDA) wil dat doen met onder meer bindende normen voor de grote industrie, een Klimaatinvesteringsbank en gratis openbaar vervoer. Het plan is hun sociale antwoord op het rechtse ontkenningsbeleid en het groene taksenbeleid.

We kunnen de klimaatverandering nog beperken tot 1,5°C, maar dan is het alle hens aan dek. Dat is de kernboodschap van het rapport dat het Internationaal Klimaatpanel (IPCC) de wereld in stuurde. “We hebben een revolutie nodig”, zegt de wereldvermaarde Belgische klimaatwetenschapper Jean-Pascal van Ypersele.

In september vond de inhuldiging van een nieuwe leerstoel op de VUB en ULB plaats over circulaire economie. Hiervoor gaan de Brusselse universiteiten in zee met het Verbond van Belgische Ondernemingen.

Op de site staat te lezen dat de leerstoel dient om ‘bedrijfsstrategieën te ontwikkelen om de circulaire economie te bevorderen’. De onderzoekers leggen de nadruk op ecologische vooruitgang. Bij dat innovatieve en duurzame karakter ervan vallen echter heel wat kanttekeningen te maken.

De KU Leuven heeft de ambitie om klimaatneutraal te worden tegen 2030 en dat is een goede zaak, want de strijd tegen de klimaatopwarming is misschien wel de grootste uitdaging van onze tijd. Het is daarom ook positief dat duurzaamheid één van de vijf krachtlijnen is van het strategische plan van de universiteit. “Je kan het thema duurzaamheid maar de plaats geven die het vandaag verdient als je er meer onderzoek naar doet én als je er in je onderwijs de nodige aandacht aan besteedt” aldus Luc Sels, rector van de KU Leuven daar over.1