Aan iedereen die de gelijkheid tussen vrouwen en mannen willen winnen.
Aan iedereen die actie willen ondernemen tegen geweld tegen vrouwen.
Aan iedereen die menstruele onzekerheid willen bestrijden.
Aan al diegenen voor wie abortus een fundamenteel recht zou moeten zijn.
In het kader van 8 maart, de Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw, zullen wij met Comac studenten mobiliseren voor acties in het hele land, met respect voor de gezondheidsmaatregelen.
Bijna een jaar geleden ging België op slot. Voor sommigen was het een kans om een paar extra miljarden[i] in hun zak te steken, voor vele anderen was het het begin van de afdaling naar de hel. Volgens een Oxfam-rapport [ii] en de vele getuigenissen die de sociale netwerken overspoelen, vinden we onbetwistbaar veel vrouwen tussen de slachtoffers van de coronacrisis.
Dit zijn de 3 eisen waarvoor wij zullen strijden in het kader van onze campagne "Strijd voor gelijkheid" op 8 maart 2021, de Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw:
1. Voor een veilige campus en een nationaal plan tegen geweld op vrouwen
Tijdens de lockdown berichtten de media dat het huiselijk geweld explodeerde. "Oproepen naar slachtofferhulp verdrievoudigd tijdens lockdown."[iii] Voor degenen die niet konden ontsnappen, gaat de beproeving door. Natuurlijk zijn vrouwelijke studenten niet immuun voor huiselijk geweld, dat alle lagen van de bevolking treft. In feite beginnen de eerste vormen van samenwonen tijdens het hoger onderwijs.
Als we weten dat 48% van het seksueel geweld door een partner wordt gepleegd tegen een vrouwelijk slachtoffer, betwijfelen we of vrouwelijke studenten worden gespaard. Volgens een studie van de ULiège [iv], die alarmerende cijfers over studenten in België aan het licht bracht, wordt 63% van de pesterijen gepleegd door een familielid van het slachtoffer, meestal 's avonds of bij het slachtoffer of de dader thuis.
23% van de vrouwelijke studenten heeft te maken gehad met een poging tot ongewenste geslachtsgemeenschap met penetratie. En bij 1 op de 4 studenten werden de genitaliën aangeraakt.
Naast seksueel geweld is er ook fysiek en psychologisch geweld. Op 3 februari 2021 waren er al 5 vrouwenmoorden. Vijf vrouwen vermoord omdat ze vrouw waren, in iets meer dan een maand. Maar dit is slechts het topje van de ijsberg. Het is moeilijk om volledige cijfers te hebben over de omvang van het geweld tegen vrouwen, aangezien 90% van de slachtoffers om verschillende redenen geen aangifte bij de politie doet.
In de openbare ruimte blijft het probleem aanwezig, ook op het niveau van de studenten. Op de studentencampus van Louvain-La-Neuve bijvoorbeeld werd in september 2020 een studente het slachtoffer van een poging tot verkrachting. Naar aanleiding hiervan heeft Comac Louvain-la-Neuve een campagne geleid die resulteerde in een bijeenkomst van 250 mensen. Cloe Machuelle, medevoorzitter van Comac-la-Neuve, die het voortouw nam bij de campagne, vertelde ons: "Mensen denken ten onrechte dat onze campussen veilige plaatsen zijn voor vrouwen, maar dat is niet waar. Met 1 op de 5 vrouwelijke studenten als slachtoffer van een poging tot verkrachting, zijn seksistische aanrandingen een realiteit waar we mee leven. En ze zijn niet gestopt door de coronacrisis, integendeel! Er zijn nog steeds veel getuigenissen van vrouwen die seksueel zijn misbruikt. Voor vrouwen die het slachtoffer zijn van geweld is het uiterst ingewikkeld om een klacht in te dienen. Er wordt niet naar hen geluisterd en ze worden niet geloofd. De politie stelt hen vragen als "Wat had je aan?" "Had je gedronken?" terwijl zij het slachtoffer zijn. Het is duidelijk dat het probleem van seksisme en aanranding niet serieus genoeg wordt genomen door onze universiteit en de regering, terwijl het hun verantwoordelijkheid is het probleem aan te pakken".
Gaan we kniezen over onze benarde situatie? Zeker niet. Zolang het duurt, zullen wij er zijn, elke 8 maart (Internationale dag van de rechten van de vrouw) en elke 25 november (Dag tegen het geweld op vrouwen).
→ Wat wij eisen:
Wij eisen dat de regering een nationaal actieplan ontwikkelt, met inbegrip van een gecoördineerde aanpak van geweld tegen vrouwen. Zo eisen wij de veiligheid van vrouwen in de particuliere en openbare ruimte, met inbegrip van de veiligheid van vrouwelijke studenten op universiteitscampussen. Minister Glatigny (FR) en minister Weyts (NL) moeten concrete maatregelen nemen tegen seksuele en seksistische aanvallen op de verschillende campussen in België. In dit plan tegen seksueel en gendergerelateerd geweld op campussen willen wij een alarmnummer instellen dat gemakkelijk te onthouden is en dat te allen tijde beschikbaar is, alsook een helpdesk, bemand door opgeleid personeel, voor vrouwelijke studenten die het slachtoffer zijn van geweld. Voor deze helpdesk eisen wij dan ook dat mensen worden opgeleid, over toestemming, zowel over seksisme als over geweld tegen vrouwen. De opleiding van de beroepsinstantie is van essentieel belang. Idealiter zou er een maatschappelijk werker, een verpleger, een advocaat en een psycholoog aanwezig moeten zijn.
2. Een einde maken aan menstruatiearmoede:
Menstruatiearmoede is een onderwerp waar steeds meer over gesproken wordt, en terecht. Volgens een Britse studie geeft een vrouw gemiddeld 1.730 euro uit voor hygiënische bescherming gedurende haar hele leven. Wereldwijd leven naar schatting 500 miljoen vrouwen in menstruatieonzekerheid, d.w.z. dat zij moeilijk en/of geen toegang hebben tot sanitaire bescherming.
Moeten menstruatieproducten niet als eerste levensbehoeften worden beschouwd en dus gratis en toegankelijk zijn voor wie er behoefte aan heeft? Is het niet de laatste druppel om te moeten betalen voor bloed dat vloeit zonder dat erom gevraagd wordt?
In Gent was er in november 2020 een overwinning rond dit thema! Dankzij de tussenkomsten van de PVDA zullen tampons en maandverbandautomaten gratis ter beschikking worden gesteld in Gentse scholen. Een ander voorbeeld: op 24 november 2020 heeft Schotland voor vrije toegang tot menstruele bescherming gestemd, wat een wereldprimeur op dit gebied is.[v] Het is dus mogelijk, als de middelen maar worden ingezet.
Als Schotland en Gent het hebben gedaan, waarom zou het dan niet mogelijk zijn in de Belgische instellingen voor hoger onderwijs?
→ Wat wij eisen :
Wij eisen toegang tot gratis menstruatieproducten in alle instellingen voor verplicht en hoger onderwijs in België.
3. Voor het recht op abortus:
Hoe is het nog steeds mogelijk dat sommige mensen zich permitteren om voor vrouwen te beslissen als het om een vrouwenlichaam gaat? Dat is ook dit jaar weer gebeurd in het Belgisch federaal parlement. Maar dit is de realiteit: elk jaar zijn 500 vrouwen gedwongen om naar Nederland te reizen om een abortus te laten uitvoeren, omdat de wettelijke duur van abortus daar langer is dan in België. Sinds 2019 ligt er een wetsvoorstel op tafel om de wettelijke duur van abortus te verlengen en abortus uit het wetboek van strafrecht te schrappen. Alle regeringspartijen zijn voor dit voorstel, behalve CD&V. Om deze partij over te halen een regering te vormen, hebben de zogenaamde progressieve partijen het wetsvoorstel in de vriezer gestopt. Zij hebben de rechten van de vrouw dus gereduceerd tot een politiek onderhandelingstroef.
→ Wat wij eisen:
De decriminalisering van abortus, de verlenging van de wettelijke duur van abortus, en het recht van vrouwen om over hun lichaam te beschikken.
Waarom dan mobiliseren voor 8 maart?
Vooral dit jaar werd onze vrijheid op betoging ernstig bedreigd. Toch is betogen een grondwettelijk recht dat het resultaat is van een harde historische strijd. Ook dit jaar zullen wij, coronaproof, de rechten van de vrouw laten horen. Het is inderdaad door sociale strijd dat vrouwen hun rechten hebben veroverd. Als we gelijkheid willen winnen, moeten we op deze manier doorgaan, samen!
Bovendien is 8 maart dé grote datum op de internationale feministische agenda sinds Clara Zetkin. Deze Duitse revolutionaire, een historische figuur van het feminisme, werd in 1907 unaniem verkozen tot voorzitter van de Socialistische Internationale Vrouwen. Toen zij in 1910 met de steun van Alexandra Kollontaï werd herkozen, stelde zij voor een Internationale Vrouwendag in te stellen. Vandaag de dag, en dankzij hun strijd, bestaat deze dag en valt hij elk jaar op 8 maart.
Conclusie
Zoals hierboven uiteengezet, zijn er veel uitdagingen op het gebied van gelijkheid tussen vrouwen en mannen. In elke universiteitsstad waar wij aanwezig zijn, zullen wij dus acties organiseren om de rechten van de vrouw naar voor te schuiven en overwinningen te behalen. Als jij ook wil strijden voor gelijkheid en meer wil te weten komen over de onze acties, sluit je dan hier aan bij Comac: https://www.comac-studenten.be/word-lid