Vijftig jaar geleden daverde het kapitalisme op haar grondvesten. In een periode van grote bevrijdingsbewegingen in de derde wereld (Cuba, Congo, Vietnam…) kwamen plots ook de studenten in de geïndustrialiseerde landen massaal in opstand tegen het oude gezag. Tot overmaat van ramp trokken de studenten naar de fabrieken en probeerden ze de arbeidersklasse te betrekken in hun plannen om de wereld te veranderen. De miljoenenstaking in Frankrijk in mei 1968 was het hoogtepunt van die wereldwijde contestatie en ‘mei 68’ werd zo een verzamelnaam voor die tumultueuze periode. Maar Frankrijk had zeker niet het monopolie op mei 68 – ook in Spanje, Italië, Duitsland, Nederland, Japan en de VS kwam de jonge generatie op straat voor een nieuwe samenleving gekenmerkt door vrijheid, emancipatie en solidariteit. De spits werd echter afgebeten door Vlaanderen, of all places. In januari 1968, lang voordat Parijs ontwaakte, keerden Vlaamse én Waalse studenten de streng katholieke Dijlestad om tot de ‘Commune van Leuven’.